Op 11/07 heb ik voor het eerst deelgenomen aan een kortverhaalwedstrijd van Kortrijk! Op 'toevallige wijze' gaf een dame tijdens een netwerkevent in het voorjaar, een flyer aan mij met de info om deel te nemen aan deze wedstrijd. 'Na het horen van jouw verhaal voel ik dat jij hier aan mee moet doen', zei ze.
Ik dacht 'Dit is misschien wel mijn unieke kans'. Het schrijfproces gaf me een enorme boost deze zomer bij de uitwerking van de structuur van mijn coaching praktijk 'Fair-I-Tale'.
De zomer was snel voorbij en mijn geduld werd serieus op de proef gesteld. Op een moment dat ik deze 'unieke kans' had losgelaten, kreeg ik op 12/11 de volgende mail :
'Beste schrijver,
Nogmaals bedankt voor de inzending van uw verhaal. Uw verhaal werd door onze jury geselecteerd als één van de 50 beste inzendingen en zal samen met de 50 andere selecteerde verhalen in boekvorm gedrukt worden.
Wat we nog tekort hebben is uw leeftijd. Zou het mogelijk zijn deze nog mee te delen?
Op 14/12/2024 om 16h00 organiseren wij een evenement in de Sint-Annazaal in het Begijnhof in Kortrijk waarbij het beste verhaal gepresenteerd wordt en waarbij de eerste gedrukte verhalenbundels verdeeld worden.
De rest van de verhalenbundels zullen gratis mee te nemen zijn bij de deelnemende Kortrijkse bakkers en slagers vanaf 21/12/2024.'
Op 02/12/'24 bereik ik de maximumleeftijd van Jezus (33 jaar) en hopelijk zal ik op 14/12/'24 herrijzen!
I know that this is wishfull thinking BUT those who can read between the lines know that the numbers never tales lies about the meaning of our lives!
Sterrengroet,
Sarah
Op een stalen koord dat op tien meter hoogte tussen de Broeltorens is gespannen, verkleed in een verguld pak, balanceert de tienjarige Vonk. Onder Vonk, op de Leieboorden, houden achtduizend mensen hun adem in. Beau is een van hen. Ze draagt een brilletje tegen de zonnevlekken die van Vonks pak dansen en knabbelt op een purperen kauwgom om de vreemde druk in haar oren weg te krijgen. Het is 11 juli 2050 en voor het eerst in 748 jaar is een kleine Kortrijkzaan op weg om de stad weer in grote letters in de geschiedenisboeken te zetten.
‘Verlicht ben jij als jij je originele zelf weer kan zijn,’ schreeuwt Vonk. Beau's oren tuiten nog meer en ze mijmert: ‘Waarom gebeurt dit toch keer op keer?’. Op telepathische wijze connecteert Vonk met Beau’s energetische lijn: ‘Jouw gepiep komt van wat jij NIET HOORT te zijn, luister naar jouw innerlijke pijn en ga op zoek naar jouw medicijn. Doorvoel de emoties van wat jij als kind niet mocht zijn. Ik ben een koorddanser en niemand breekt mijn val omdat ik me vrij voel als een vogel en overal naartoe vliegen kan.’
Beau gelooft haar ogen niet als ze Vonk ondersteboven ziet. ‘Jij schijnt veel te hard, hoogmoed komt voor de val, Vonkverdomme! Mijn zonnevlekken zijn jouw blinde vlekken.’ Vonk reageert meteen: ‘Stop met jezelf zo op te blazen en op nerveuze wijze paarse kauwgom te bellen. Dan snap je waarom jij geen hoogte krijgt van mij en alleen jij jezelf kan bevrijden van jouw innerlijk lijden.’
Meerdere belletjes in Beau’s hoofd beginnen tegelijk te rinkelen wanneer zij zich met haar duister begint te verbinden. Met haar ogen dicht ontdekt ze haar innerlijk licht, met zonnevlekken inzicht. ‘Beau, wees niet langer boos, het maakt je broos. Je was altijd al een betoverende roos,’ zegt Vonk glimlachend.
Ze betrapt zichzelf op elke valse schijngedachte en er begint een storm te woelen in haar innerlijk landschap. Ze barst in tranen uit en het volk huilt met haar mee. Ze voelt zich niet langer met haar verdriet alleen en iedereen heeft plots een gouden koord om zich heen!
Ieders conditioneringen van de voorbije eeuwen gaat op in het noorderlicht, wat een betoverend zicht! Als echte watermannetjes en vrouwtjes bijeen rijgt men elkaars koorden aaneen. Men smijt het koord gezamenlijk naar boven. Vonk bengelt heen en weer en hij heeft meteen beet. Er ontstaat een gezamenlijk ak-koord. ‘Kom bij mij en geef jezelf de kans om net als ik een échte koorddanser te zijn.’ Via het gouden ak-koord klimt men naar boven. Er ontstaat een derde Broeltoren, die reikt tot aan de hemel ver hierboven!
Men kan elkaars unieke zijn opnieuw beminnen want ieders lichaam, geest en ziel staat weer in verbinding. Het is donderdagnacht 11 juli 2050 en iedereen her-innert zich zijn kracht. De harten van elke Kortrijkzaan staan weer in vuur en vlam.
‘Nu is het mijn tijd om weer een ster te zijn’. Vonk glinstert voortaan in de maneschijn.
Reactie plaatsen
Reacties