Hineni !
Hineni. Een Hebreeuws woord dat fluistert: Zie mij. Vaak vertaald als: 'Zie, hier ben ik'. Een roep, een openbaring, een spiegel die jou vraagt: Zie jij jezelf al echt?
Denk je nu dat ik kniel voor een god in de hemel? Dat hangt af van wat jij onder ‘God’ verstaat. Voor mij leeft het goddelijke niet daarboven, maar hierbinnen. Het is geen rechter op een troon, maar een fluistering in je ziel. Een kracht die liefde ademt, in alle vormen en kleuren. Liefde begint in jou. Wie haar in zichzelf vindt, hoeft haar nooit te zoeken – alleen nog te delen.
Niet gek dus dat ik destijds niet bepaald de lieveling was van mijn godsdienstlerares. Misschien zag ze in mij een serpent, een verleider die mensen aanspoort om van de appel te bijten. En weet je wat? Ik bén die slang. Niet om te misleiden, maar om te ontwaken. Om vragen te stellen. Om jou te laten voelen dat jij de schepper bent van jouw eigen paradijs. Misschien is het tijd om die oude ketenen af te werpen en jouw eigen grenzen te bepalen?
We leven in een tijd waarin velen hun goddelijke vonk – hun creatiekracht – vergeten zijn. Maar geloof me: hemel en hel zijn geen bestemmingen. Ze zijn creaties. Jij kiest welke wereld je bouwt. Angst ketent, liefde bevrijdt.
Mijn pad begon in de schaduw – een zelfgebouwde gevangenis. Maar wat eens tragisch was, werd komisch. Want ik ontdekte: ik had de sleutel al die tijd in handen. Jij ook. De vraag is alleen: durf jij hem om te draaien? Durf jij je angsten recht in de ogen te kijken en jouw authentieke zelf te omarmen?
Op het moment dat jij alle conditioneringen doorziet die je als waarheid hebt aangenomen, wordt je pad helder. Je hoeft alleen maar te zien.
Hineni. Hier ben jij.
"Magnified, sanctifiedBe the holy nameVilified, crucifiedIn the human frameA million candles burningFor the help that never cameYou want it darker
Hineni, hineniI'm ready, my Lord
There's a lover in the storyBut the story's still the sameThere's a lullaby for sufferingAnd a paradox to blameBut it's written in the scripturesAnd it's not some idol claimYou want it darkerWe kill the flame"
Leonard Cohen
Van Heilige Rita tot Kleur Bekennen
Ooit bewandelde ik het pad der traditie. Als psycholoog stapte ik vol vuur de wereld van bijzondere jeugdzorg en deeltijds onderwijs binnen. Jongeren die als ‘hopeloos’ bestempeld werden? Ik zag hen als ongeschreven verhalen, als kansen die nog moesten bloeien. Niet voor niets kreeg ik de bijnaam Heilige Rita, de patrones van verloren zaken. Maar in mijn ogen was niets ooit écht verloren.
Toch begon de realiteit te knellen. Bezuinigingen sloopten wat we probeerden op te bouwen. Mijn empathie werd geen kracht, maar een last. Werken in een verbitterd team vrat mijn levensvreugde weg. Tijd voor een nieuwe koers.
Ik sprong in de wereld van rekrutering—intern recruiter, trainer, coach, tester, onderzoeker. Van het begeleiden van werkzoekenden tot het valideren van intelligentietests, ik speelde de rollen perfect. Maar de uitdaging verdampte, de magie was weg.
Toen ruilde ik dossiers in voor tweedehands schatten. Als winkelverantwoordelijke van een kringloopwinkel stond ik met beide voeten op de werkvloer, schouder aan schouder met mijn team. Mensen waardeerden me, mijn handen maakten werk van verandering. Maar mijn contract liep af, en de volgende stap lag te ver buiten mijn horizon.
Terug naar de sociale sector? Nee. Tijdelijke jobs? Geen optie. Ik verlangde naar meer—meer vrijheid, meer betekenis, meer ik. Een assistentschap bij een herborist gaf me ademruimte, vooral tijdens de pandemie. Maar ook daar botste ik tegen een plafond.
En toen… de verfindustrie. Een wereld van pigmenten en patronen, maar ironisch genoeg de plek waar ik inzag dat ik niet langer in andermans plaatje paste. Hier ontdekte ik: het was tijd om mijn eigen kleur te bekennen. Tijd om te stoppen met zoeken naar waar ik in zou passen, en eindelijk te creëren waar ik voor stond.
Dus begon het echte werk: innerlijke transformatie, verrijkende boeken, verdiepende opleidingen. Niet langer bezig met wat ik doe, maar met wie ik ben.
En dat… dat is het begin van een ander verhaal.
Een uit de hand gelopen psychologe...
Soms leidt het leven je niet direct naar antwoorden, maar naar tools die je helpen jezelf te ontcijferen. Zo ontdekte ik mijn eigen gebruiksaanwijzing: mijn Birth Chart onthulde mijn essentie, Cheiron legde mijn wonden bloot... Niet om me te breken, maar om me klaar te stomen voor mijn zielsmissie. Toevallig? Toeval bestaat niet. Het valt je toe wanneer je er klaar voor bent.
Vanaf dat moment stond mijn wereld op zijn kop. Zelfontkenning werd een kunstvorm, maar de spiegel loog niet. Ik moest toegeven: ik was een pleaser geworden. Bang voor afwijzing, bang om verlaten te worden. En zolang ik dat niet erkende, bleef mijn onderbewustzijn partners en mensen aantrekken die me telkens opnieuw lieten voelen wat ik niet wilde zien. Keer op keer werd ik achtergelaten—uit het niets, dacht ik. Maar niets komt uit het niets. Ik werd boos. Op mezelf, op het systeem, op de wereld…
“Ik zie mezelf graag want ik ben assertief! Ik kom op voor mezelf!” hield ik mezelf voor. En toch, telkens opnieuw, overschreden mensen mijn grenzen. Grenzen die ik zelf niet eens kende.
Jaren later… Oef. Ik ben ook maar een mens. Blijkbaar met een té groot hart, dat ik tot vervelens toe moet leren beschermen. Tegen energievreters, tegen illusies, tegen mijn eigen goedgelovigheid. Maar verbitterd worden? Nooit. Ik weiger te geloven dat naïviteit en vertrouwen hetzelfde zijn.
Toen kwam Human Design op mijn pad, precies op het dieptepunt van mijn 3-in-1 HOOFDSTUK : burn-out, bore-out en depressie, eind 2022. Dit instrument onthulde hoe mijn energie stroomt, waar ik krachtig ben, waar ik beïnvloedbaar ben en vooral… waar mijn diepste angsten én groeikansen lagen.
Ik zag zwart op wit hoe ik van een geboren positivist was veranderd in een pessimist. Eerlijk? Toen ik dit ontdekte, lachte en huilde ik tegelijk.
Maar mijn zoektocht stopte daar niet. Want als energie zó bepalend is, wat betekent dat dan werkelijk? Het echte keerpunt kwam pas met quantumheling. Ik begon het dagelijks op mezelf toe te passen en besefte ineens waarom mijn HOOFD, STUK was. Pas toen begreep ik dat heling niet enkel gaat over herstel, maar over her-inneren, onszelf terugroepen naar wie we in essentie zijn. Wij bestaan uit 3 STUKKEN: lichaam, geest en ziel. Samen vormen zij een eenheid. En wanneer één stuk breekt, valt alles uiteen.
Oefening baart kunst. En zo werd het stiller in mijn hoofd.
Tot op een dag die stilte ruimte maakte voor iets anders. Een stem, diep vanbinnen, begon steeds luider te klinken. Misschien mijn hogere zelf, misschien mijn intuïtie... Wie zal het zeggen? Op een dag fluisterde hij me in:
"Bekijk opnieuw je lievelingstekenfilms…"
Fuck it, dacht ik.
Ik dook de sprookjeswereld in...
“What if i fall Peter?”
“Oh my, Darling what if you fly?
All you need is faith, trust & a little pixie dust”
Plots zag ik wat ik als kind intuïtief had begrepen. In sprookjes worden zielen niet verhuld door sociale maskers. Daar is de reis van de held geen metafoor, maar een waarheid. De confrontatie met het duister is onvermijdelijk, maar ook de overwinning op de angst. Alles is puur. Alles is zichtbaar. En alles heeft een bedoeling.
Voor het eerst in lange tijd herkende ik mezelf. Niet in de werkelijkheid waarin mensen zich verstoppen, maar in een wereld waar waarheid zich altijd een weg baant... Hoe diep je hem ook onderdrukt.
Maar hé, ik ben een Boogschutter. Een koppige strijder. Vrijgevochten, eigenwijs, 'speciaal', een love me or hate me geval. En ik? Ik wil alleen maar écht zijn.
En misschien… begint daar de échte magie.
"Als jouw leven een PUINHOOP is,
dan is er PUIN maar ook HOOP"
Sarah Van Laer
"With my hands open
And my eyes open
I just keep hoping
That your heart opens"
Snow Patrol
Yin & Yang
We dragen allemaal zowel mannelijke als vrouwelijke energie in ons. Te veel vrouwelijke energie zonder actie leidt tot dromerigheid, terwijl te veel mannelijke energie zonder creativiteit en zorgzaamheid uitputtend werkt. De ware kracht ligt in de balans.
Zelf heb ik jarenlang vooral in de doe-modus gestaan—altijd doorgaan, presteren, controle houden. Dat heeft me ver gebracht, maar ook uitgeput. Van jongs af aan moest ik dan ook ‘mijn mannetje staan’.
Vandaag sta ik in mijn volle essentie. Ik weet hoe ik mijn mannetje moet staan, maar ook hoe ik mijn vrouwtje moet staan.
En voor de mannen die zich afvragen of mijn aanbod ook voor hen bedoeld is, natuurlijk!
Yin & yang bestaan niet zonder elkaar. Altijd maar gaan zonder voelen wordt een sleur, vasthouden zonder verbinding voelt leeg.
Dus, ben je klaar om die balans te vinden?
Berg Zeus - Kreta 2023
“Meten is weten maar ik weet...
Hoe meer ik weet dat ik niets weet”
Niet alles wat je niet kunt zien, is afwezig. Niet alles wat je niet kunt meten, is onbestaand. De wereld schreeuwt om bewijs, om cijfers, om data. Maar wat als dat wat écht telt zich niet in statistieken laat vangen? We leven in een realiteit waarin enkel het meetbare als ‘waar’ wordt beschouwd.
Maar gevoelens? Intuïtie? Energie? Ach, dat is niet tastbaar, dus niet echt… toch? Fout.
Uit onderzoek - Nee, niet dat van de ‘gesponsorde’ wetenschappers - blijkt dat emoties wél meetbaar zijn. Want emoties zijn energie in beweging. E-motion = energy in motion. En energie? Die kunnen we wél meten. Dus ja, meten is weten, maar alleen als je durft te kijken voorbij wat je geleerd is als ‘waarheid’.
We leven in een tijd waarin waarheden als kogels op ons worden afgevuurd. De ene waarheid verdringt de andere, en velen verliezen hun geloof... Niet in goden, niet in systemen, maar in zichzelf.
Dus lieve vrouw, man, jongere… als je ergens in moet geloven, laat het dan jou zijn. Jouw gevoel. Jouw kracht. Jouw onvoorwaardelijke liefde voor jezelf en zij die dichtbij je hart liggen.
Want diep vanbinnen weet jij allang wat waar is. Je hoeft het alleen nog te voelen.
De Chironie van mijn leven
Cheiron. De gewonde genezer. In de mythe wordt hij verstoten door zijn moeder en geadopteerd door Apollo, de zonnegod (Leeuw). Een lot dat op een bijzondere manier resoneert met het mijne.
Net als Cheiron werd ik verstoten door mijn moeder. Ik voelde het van jongs af aan, maar wist nooit waarom. Het was een onderhuidse waarheid die ik niet kon bewijzen, maar altijd voelde. Vanbinnen was ik een waarheidszoeker, gedreven door een eindeloze stroom waarom-vragen.
Waarom voelde ik me niet gewenst?
Waarom leek ik iets te dragen dat niemand uitsprak?
Ik wilde begrijpen wat onzichtbaar was, maar zo tastbaar aanvoelde.
Thuis kreeg ik enkel erkenning van mijn moeder als ik had gepoetst, voor mijn zus zorgde, of alles zelf bekostigde... Terwijl mijn andere zussen dit niet hoefden. Liefde moest verdiend worden. Dienstbaarheid werd mijn manier om bestaansrecht af te dwingen.
Op een zomerdag vielen de puzzelstukken in elkaar. Toen ik “mijn vaders kant koos”, onthulde mijn moeder een waarheid die mijn wereld deed kantelen: de man wiens naam ik draag, was niet mijn biologische vader.
En toen drong de waarheid tot me door: in haar ogen was ik niets meer dan een bastaard. Een leugen.
Met een bang hart wachtte ik op zijn thuiskomst. “Jij blijft toch mijn papa, hè?” vroeg ik. Met tranen in zijn ogen sprak hij de enige woorden die ertoe deden: "Maar natuurlijk, ALTIJD."
Voor mij was hij een god. Bij hem kon ik mijn ware zelf zijn. Geen masker, geen bewijsdrang. Hij was streng, maar rechtvaardig. Als een echte Leeuw, zijn sterrenbeeld, had hij een hart vol vuur dat hij deelde met iedereen, en een diepe liefde voor muziek die hij met evenveel passie doorgaf. Zijn energie was warm en royaal, en hij liet me voelen dat ik altijd gezien en geliefd was om mijn puurste zelf.
Niet veel later stapte hij uit het leven. Zijn dood sloot de deur naar mijn rouwproces, nog voor het kon beginnen. Mijn thuissituatie liet geen ruimte voor verdriet. Dus ging ik door. Rennen. Strijden. Overleven. Tot ik in 2022 niet langer een jager was, maar een prooi. Een leeuw in een kooi!
Maar het verhaal eindigde daar niet...
Van overleven naar belichamen
Zomer 2023. Ik reisde van Mykonos naar Naxos en Kreta, een pelgrimstocht door het land van de goden. Niet zomaar. Het was tijd om mijn vader te eren, om eindelijk te rouwen om wat ik al die jaren had weggestopt. Zonder het te weten, zette ik een transformatieproces in gang. Mijn ziekteverlof liep af. De wereld riep me terug.
En toen… synchroniciteit in zijn puurste vorm.
Terug van de Apollo Tempel, kreeg ik op toevallige wijze een Cheiron-reading van een wijze vriendin.
Mijn Cheiron-wond? De plek waar ik levenslang getekend ben, maar juist daar mijn grootste helingskracht vind...
🦁 Hij staat in Leeuw, het teken van zelfexpressie, erkenning en eigenwaarde... Precies waar mijn diepste angst ligt: niet gezien, niet gewaardeerd worden om wie ik werkelijk ben.
👩🌾 En dan het 6de huis... Het huis van dienstbaarheid, werk en heling. Mijn erkenning komt niet door applaus of schijnwerpers, maar door wat ik doe, door de impact die ik maak. Niet om gezien te worden, maar om ervaren te worden. Want daar ligt de sleutel: mijn heling ligt in het helen van anderen. Mijn pijn wordt mijn kracht. Mijn wonde wordt mijn wijsheid. En precies dát is mijn zielsmissie.
En dan komt nog de kers op mijn astrologische geboortekaart...
💀 Pluto – de planeet van transformatie, dood en wedergeboorte – staat in mijn geboortehoroscoop in het teken Schorpioen. En laat mijn moeder nu net een Schorpioen zijn...
Pluto in Schorpioen raakt de diepste duisternis aan, confronteert je met verlies en vernietigt alles wat niet meer dient, om opnieuw geboren te worden. De onzichtbare pijnen die je dwingen te transformeren.
De puzzel werd compleet.
Portara - de Tempel van Apollo - Naxos 2023
De Chironie in mijn werk
Fair-I-Tale is doordrenkt van deze levensles. Zo zijn mijn astro-massages op een diep niveau Chironisch.
Ik word niet gezien door degene die een massage ontvangt, maar ik word ervaren. Mijn handen brengen datgene wat onzichtbaar is - wat verdrongen is - naar de oppervlakte, met een zachte aanraking en een open hart. Niet om te forceren, maar om de ontvanger te laten doorvoelen wat ooit werd weggestopt in de onderwereld van hun wezen.
Ik zet anderen hun waarheid, hun kern in het licht.
Ik help bij het herstellen van eigenwaarde.
Ik werk in het teken van bestaansrecht.
"And as we wind on down the roadOur shadows taller than our soulThere walks a lady we all knowWho shines white light and wants to showHow everything still turns to goldAnd if you listen very hardThe tune will come to you at lastWhen all are one, and one is allTo be a rock and not to roll
And she's buying a stairway to Heaven"
Led Zeppelin - Stairway To Heaven
Van verhaal naar werkelijkheid
Als Wounded Healer heb ik maar één keuze: mijn doorvoelde wijsheid delen. Zo werd Fair-I-Tale geboren. Een verhaal van heling, waarheid en transformatie. Een plek waar ik mijn missie leef.
En als jij zoekt naar jouw waarheid, dan weet je waar je moet zijn.
✨ De liefdesdans tussen Wetenschap & Mystiek ✨
De wetenschap speurt met ratio en rede,
spiritualiteit voelt met hart en tederheden.
De één meet en weegt, zoekt feiten en norm,
de ander voelt en droomt, vangt energie en vorm.
Maar wat als hoofd en hart samen verkennen,
de kosmos ontdekken, het Zelf herkennen?
Want weten en voelen, inzicht en kracht,
brengen samen het licht in de nacht.
Van gestandaardiseerde tests tot sterren in lijn,
beide onthullen: wie ben ik, waar moet ik zijn?
Big Five of de planeten, de spiegel blijft staan,
maar astrologie durft dieper te gaan.
Blinde vlekken, patronen, wat je nog niet zag,
worden helder – als de maan na een duistere dag.
Maskers vallen, cirkels doorbroken,
het onderbewuste heeft gesproken.
Wetenschap en spiritualiteit, geen strijd maar een dans,
in deze harmonie ligt de grootste kans. 🌙✨
Enough about me... What about you?
Ik heb lang met mezelf in de knoop gelegen over wat ik wel of niet zou delen over mijn tragedie, juist omdat het zo kwetsbaar is en het risico bestaat dat ik ‘zot verklaard’ of ‘verketterd’ word. Maar dan herinner ik me weer hoe ik zelf opnieuw ben opengebloeid doordat anderen hun kwetsbare verhalen met mij deelden en ik erkenning vond voor mijn ‘beschadigdheid’.
Velen voelen zich erg vertrouwd in mijn bijzijn, met een open hart & geest wil ik taboes doorbreken.
Ik deel mijn waarachtige tragedie niet om medelijden op te wekken, maar om jou te inspireren hetzelfde te doen. Delen is helen. Hoe zot, bizar of toevallig het ook mag lijken, alles is met elkaar verbonden – zelfs over tijdslijnen heen. Ons leven zit vol paradoxen en is tegelijkertijd zo lumineus in elkaar gestoken.
💎 Wij zijn briljanten van diamanten, en diamanten schijnen niet, Rihanna… Ze reflecteren! 💎
Daarom bekijk ik het leven graag als een spel: ‘ga verder naar start’ of ‘keer terug naar je zelfgecreëerde gevangenis…’
Jij bepaalt – maar speel volgens jouw eigen regels.
✨ Tot binnenkort, reiziger. ✨
Liefs,
Sarah
Oh, I'm just a girl, what's my destiny?
"Take this pink ribbon off my eyes
I'm exposed, and it's no big surprise
Don't you think I know exactly where I stand?
This world is forcing me to hold your hand
'Cause I'm just a girl, oh, little old me
Well, don't let me out of your sight
Oh, I'm just a girl, all pretty and petite
So don't let me have any rights
Oh, I've had it up to here
The moment that I step outside
So many reasons for me to run and hide
I can't do the little things I hold so dear
'Cause it's all those little things that I fear
'Cause I'm just a girl, I'd rather not be
'Cause they won't let me drive late at night
Oh, I'm just a girl, guess I'm some kind of freak
'Cause they all sit and stare with their eyes
Oh, I've had it up to here
Oh, am I making myself clear?
No Doubt - Just a girl
